ពេលខ្លះយើងមិនយល់ថាហេតុអ្វីមនុស្សកំពុងនៅសុខៗម៉េចក៏ក្លាយជាស្ងប់ស្ងាត់មិននិយាយស្ដី តែដល់ពេលខ្លួនឯងឆ្លងកាត់ម្ដង ទើបដឹងថាវាពិបាកយ៉ាងណា។
បាក់ទឹកចិត្ត តើអ្នកធ្លាប់ឃើញអ្នកណាមានជំងឺនេះ ឬឆ្លងកាត់ដោយខ្លួនឯងទេ?
កាលពីមុន ខ្ញុំធ្លាប់គិតថានេះគឺជាជំងឺដ៏កម្រណាមួយ តែមិននឹកស្មានថាដល់ថ្ងៃណាមួយខ្ញុំជាអ្នកត្រូវឆ្លងកាត់វាសោះ ព្រោះវាឈានចូលជីវិតខ្ញុំដោយស្ងៀមស្ងាត់បំផុត។ កំឡុងពេលនេះគឺពិតជាគួរឲ្យខ្លាច។
រយៈពេលនោះ ដោយសារតែការងារ បូករួមនឹងគ្រួសារ ខ្ញុំហាក់ដូចធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅងងឹតមួយ គ្មានពន្លឺថ្ងៃ។
មានយប់ខ្លះ ខ្ញុំអង្គុយធ្មឹង មើលទៅផ្ទៃមេឃដ៏ងងឹត នៅក្នុងបន្ទប់ក៏ងងឹត ដោយមិនចង់និយាយជាមួយអ្នកណា។ ពេលខ្លះទប់អារម្មណ៍មិនបាន ខ្ញុំហែកអាវ និងស្រោមខ្នើយដូចមនុស្សឆ្កួត។ នឹកឃើញឡើងវិញ ខ្ញុំពិតជាអាណិតអ្នកដែលនៅជុំវិញខ្លួនពេលនោះខ្លាំងណាស់។
ខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលអង្គុយជាមួយពេទ្យចិត្តវិទ្យារាប់ម៉ោង ហើយគេសន្មតថាខ្ញុំមានរោគសញ្ញានៃជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត បើមិនឆាប់ព្យាបាលទេ ទុកថ្ងៃក្រោយនឹងធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ។
ក៏មានពេលខ្លះ មនុស្សមួយចំនួនថាខ្ញុំគ្មានជំងឺអ្វីទេ មកតែពីចរិតខ្ញុំ ខ្មោចចេញខ្មោចចូលតែប៉ុណ្ណឹង តែគេមិនមែនខ្ញុំផង គេម៉េចនឹងអាចយល់ពីខ្ញុំទៅ? ប្រសិនបើអ្នកកំពុងឆ្លងកាត់បែបនេះដែរនោះ អ្នកអាចរកមនុស្សណាម្នាក់ដែលពូកែស្ដាប់ដើម្បីចែករំលែក ឬជួបពេទ្យតែម្ដងក៏បានដើម្បីកុំឲ្យវាទៅជាធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ៕
No comments:
Post a Comment